ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Οι κατακτητές, εισέβαλαν σε υποανάπτυκτες χώρες και επέβαλαν στους ντόπιους τη γλώσσα τους, έτσι αντί να χρησιμοποιούν τη μητρική τους γλώσσα ή διάλεκτο τους επέβαλαν τη γλώσσα του κατακτητή. Οι μετανάστες ήταν εκείνοι οι οποίο μάθανε οικειοθελώς τη γλώσσα της χώρας στην οποία μετανάστευαν. Μ αυτό το τρόπο κατάφεραν να επικοινωνούν με τους ντόπιους. Έτσι η καθημερινή τους ζωή έγινε πιο ευχάριστη, εύκολη και βελτιωμένη.

Οι Αφρικανοί που μετανάστεψαν προς την Ευρώπη μετά την αποικοιοποίηση, δεν εξαιρούνται. Όσον αφορά την ελληνική γλώσσα, οι Αφρικανοί που ζουν στην Ελλάδα διαχωρίζονται σε δυο βασικές κατηγορίες: 1. Σπουδαστές. 2. Εργαζομενοί. Η πρώτη κατηγορία, αφορά τους Αφρικανούς που ήρθαν στην Ελλάδα με σκοπό να σπουδάσουν. Η κατηγορία αυτή δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα στην επικοινωνία λόγω της ικανοποιητικής χρήσης της ελληνικής γλώσσας. Δυστυχώς αυτοί είναι μειοψηφία. Συνήθως δεν αναφέρονται καν όταν συζητιούνται τα προβλήματα των Αφρικανών σχετικά με την ελληνική γλώσσα. Η δεύτερη κατηγορία είναι οι εργαζόμενοι οι οποίοι δεν είχαν την τύχη της πρώτης κατηγορίας. Αυτοί δεν μιλούν αρκετά καλά ελληνικά. Το περίεργο είναι ότι ανάμεσά τους υπάρχουν ορισμένοι οι οποίοι ζουν στην Ελλάδα πάρα πολλά χρόνια. Γιατί άραγε δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν σωστά την ελληνική γλώσσα; Υπάρχούν τρεις βασικοί λόγοι που οδήγησαν αυτούς τους ανθρώπους σ αυτή τη, κατά τη γνώμη μου, λυπηρή κατάσταση: 1. Έλλειψη πραγματικής επικοινωνίας με τους ντόπιους. Δηλαδή, η πλειοψηφία των Αφρικανών – ΟΧΙ ΛΟΓΩ ΧΡΩΜΑΤΟΣ – δεν έχουν ντόπιους φίλους με τους οποίους θα μπορούσαν να ανταλλάσσουν σκέψεις και ιδέες, έτσι ώστε να μάθουν τον τρόπο ζωής των ελλήνων. Η μοναδική ευκαιρία που συνήθως βρίσκουν, είναι στις δουλείες τους όπου ανταλλάσσουν δυο, τρεις απλές κουβέντες με τους συνεργάτες τους ή με τα αφεντικά τους, αλλά τέτοιες κουβέντες στην ουσία δεν οδηγούν πουθενά. Δεν είναι στο επίπεδο της σοβαρότητας. Δεν είναι εποικοδομητικές!! Γι αυτούς τους λόγους επιμένω πως λείπει η πραγματική επικοινωνία με τους ντόπιους. Σ αυτή την έλλειψη επικοινωνίας παίζουν μεγάλο ρόλο δύο σημαντικοί παράγοντες. α) η άγνοια της ελληνικής γλώσσας απ’ την πλευρά των Αφρικανών. β) ο τρόπος ζωής του Έλληνα που δεν έχει συνηθίσει να συναναστρέφεται με αλλοδαπούς 2. Επιθυμία μετακόμισης προς μια άλλη χώρα. Οι Αφρικανοί ως επί το πλείστον, έχουν το όνειρο πως κάποια στιγμή είτε θα γυρίζουν στις χώρες καταγωγής τους ή ότι θα μετακομίσουν προς μια άλλη χώρα όπου πιστεύουν πως μπορεί να βρουν την ευκαιρία να βελτιώσουν τη ζωή τους, ειδικά σ εκείνες τις χώρες που δεν θα έχουν το επικοινωνιακό εμπόδιο. Δυστυχώς αυτή η επιθυμία, τους καθυστέρησε πάρα πολύ στο να πάρουν την απόφαση να μάθουν την ελληνική γλώσσα, με αποτέλεσμα να μένουν στη χώρα για αρκετά χρόνια και να μη μπορούν να εκφραστούν σωστά στα ελληνικά!! Και κάθε μέρα αγκιστρώνονται στον όνειρό πως θα φύγουν απ΄ την Ελλάδα! Η επιθυμία αυτή δεν προέρχεται μόνο από οικονομικούς λόγους, όπως λανθασμένα νομίζουν ορισμένοι οι οποίοι προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη για να μη μάθει ποτέ την αληθινή αιτία. Οι απλοί έλληνες σήμερα δεν έχουν πλήρη ενημέρωση για το τι ακριβώς αντιμετωπίζει ο μετανάστης στην καθημερινή του ζωή. Υπάρχουν δύο άλλοι λόγοι που πάντα αναζωπυρώνουν αυτή την επιθυμία της μετακόμισης: Ο πρώτος είναι η απογοήτευση και η απόγνωση για ότι αφορά στην ένταξή τους στην ελληνική κοινωνία, εδώ συνδέονται άμεσα οι μεταναστευτικές πολιτικές που ισχύουν στη χώρα. Το κύριο χαρακτηριστικό είναι ότι δεν εξασφαλίζουν την σταθερότητα στη ζωή του μετανάστη άσχετα από το πόσα χρόνια διαμένει στην Ελλάδα, «νόμιμος» με χαρτιά ή «παράνομος» χωρίς χαρτιά . Το φάσμα μεταξύ ελάχιστων δικαιωμάτων και πολλαπλών υποχρεώσεων εξακολουθεί να είναι ο κανόνας που διέπει τη ζωή του μετανάστη ακόμα και αν έχει γεννηθεί και έχει μεγαλώσει στην Ελλάδα. Ο δεύτερος είναι ο φόβος και η αβεβαιότητα για το μέλλον των παιδιών τους (δεύτερη γενιά) Εδώ αξίζει να σημειωθεί πως αυτή η δεύτερη γενιά παρ όλο που αποτελείται από παιδιά που γεννήθηκαν στην Ελλάδα, σπουδάζουν και μεγαλώνουν με την ελληνική παιδεία και νοοτροπία, ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ, ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΑ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΝΕ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ! Κάποια απ τα βασικά προβλήματά τους είναι: α) ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΓΕΝΝΗΣΗΣ. Τα παιδιά αυτά παρ όλο που γεννήθηκαν στην Ελλάδα δεν δικαιούνται πιστοποιητικό γέννησης. Το μόνο που τους χορηγούν είναι η ληξιαρχική πράξη γέννησης που στην ουσία, δεν έχει την αξία του πιστοποιητικού γεννήσεως. Το ευτράπελο σ αυτή την άρνηση είναι ότι, όταν χρειάστηκε να εγγραφούν στα ελληνικά σχολεία, οι διευθυντές δεν αναγνώριζαν τη ληξιαρχική πράξη, επέμεναν να ζητάνε το πιστοποιητικό γέννησης απ΄ τις χώρες των γονέων τους. Έτσι οι γονείς αναγκάστηκαν να επικοινωνήσουν με τις χώρες τους όπου και εκεί δυσκολεύτηκαν διότι τα παιδιά αυτά δεν είχαν γεννηθεί εκεί. β) ΠΑΡΑΒΟΛΟ. Τα παιδιά αυτά για να μείνουν στην Ελλάδα νόμιμα πρέπει να πληρώσουν παράβολο των 150 ευρώ για την χορήγηση της άδειας παραμονής , ευτυχώς αυτό θα καταργηθεί με το νόμο 3386 και την εγκύκλιο του. γ) ΑΠΕΛΑΣΗ. Τα παιδιά αυτά όταν φτάσουν 18 χρονών, θεωρούνται ανεξάρτητα. Παύουν να είναι προστατευόμενα μέλη. Ο νόμος τους δίνει μόνο έξι μήνες να βρουν εργοδότη για να προχωρήσουν στην περίπλοκη διαδικασία της άδειας παραμονής, αλλιώς ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΑΠ ΤΗ ΧΏΡΑ! δ) ΚΛΕΙΣΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ Τα παιδιά αυτά αν καταφέρουν να τελειώσουν ανώτατη εκπαίδευση δεν δικαιούνται να γίνουν γιατροί στα δημόσια νοσοκομεία!! δεν δικαιούνται να γίνουν δικηγόροι!! κ.τ.λ Με τέτοια αγκάθια και εμπόδια αναζωπυρώνεται η σκέψη των μεταναστών να μετακομίσουν προς άλλες χώρες. 3. Λανθασμένη αντίληψη για την αναγκαιότητα της εκμάθησης της γλώσσας. Ο Αφρικανός αναρωτιέται – λανθασμένα κατά τη γνώμη μου – : Αφού κάποια στιγμή θα φύγει απ’ την Ελλάδα και θα πάει σε μια άλλη χώρα όπου δεν θα χρησιμοποιήσει πια την ελληνική γλώσσα γιατί να τη μάθει σωστά? Οι τρεις λόγοι αυτοί - δυστυχώς – δημιούργησαν ψυχολογική απομόνωση που τους ανάγκασε να απομακρυνθούν και να μην μπορούν να συμμετέχουν σε οτιδήποτε που να έχει σχέση με την χρήση της ελληνικής γλώσσας. Πράγματι βρέθηκαν σε κοινωνικό αποκλεισμό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην είναι τόσο καλά ενημερωμένοι σε όλα όσα γίνονται στην χώρα αυτή και κυρίως εκείνα που έχουν σχέση με τη ζωή τους στην Ελλάδα. Επομένως, γίνεται ακόμα πιο δύσκολο γι αυτούς να ενταχθούν στην ελληνική κοινωνία. Ο ακριβής αριθμός των Αφρικανών που ζουν στην Ελλάδα είναι άγνωστος όπως είναι άγνωστος και ο αριθμός όλων των μεταναστών λόγο της προβληματικής διαδικασίας της νομιμοποίησης. Γνωρίζουμε όμως δύο στοιχεία που τους αφορούν: Το πρώτο είναι ότι οι Αφρικανοί έχουν τις περισσότερες κοινότητες σε σύγκριση με τις άλλες ομάδες των άλλων ηπείρων. Έτσι σήμερα έχουμε 17 Κοινότητες Το δεύτερο είναι ότι αποτελούν τις μικρότερες κοινότητες. Οι Νιγηριανοί και οι Αιθίοπες αποτελούν τις μεγαλύτερες κοινότητες όπου αριθμούν 2500 μέλη περίπου η κάθε μία ενώ ο αριθμός των μελών της κάθε Κοινότητας από τις υπόλοιπες ομάδες δεν υπερβαίνει τα 500 άτομα. Αν αληθεύει αυτή η εκτίμηση, τότε ο συνολικός αριθμός των Αφρικανών στην Ελλάδα είναι 12,500. Δηλαδή όλοι μαζί είναι λιγότεροι από την Κοινότητα του Μπανγκλαντές που φτάνει τις 13,000.! Το χαρακτηριστικό όμως είναι ότι ο αριθμός των Αφρικανών που ζουν με τις οικογένειες τους πρέπει να είναι μεγάλος άρα πρέπει να βρουν έναν εύκολο τρόπο συνεννόησης μεταξύ τους. Και το ευτράπελο είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι μέσα στα σπίτια τους αναγκάζονται να συνεννοούνται στα ελληνικά με τα παιδιά τους τα οποία γεννήθηκαν εδώ στην Ελλάδα.!! Τα παιδιά τους, ναι μεν προσπαθούν να μάθουν τη μητρική τους γλώσσα αλλά βρίσκουν την ελληνική γλώσσα πιο εύκολη. Μ’ αυτή τη γλώσσα μεγαλώνουν, τη χρησιμοποιούν σχεδόν σε κάθε τους επαφή και επικοινωνία. Όλα τα Αφρικάνακια που γεννήθηκαν εδώ ‘έστω και αν κατάγονται απ την ίδια χώρα, προτιμούν τη συνεννόηση μεταξύ τους στα ελληνικά!! Αυτή η πραγματικότητα παρασύρει τους γονείς στη χρήση της ελληνικής γλώσσας στην καθημερινή τους ζωή στα σπίτια τους. Σιγά σιγά βελτιώνεται το επίπεδο της γλώσσας σ’ εκείνους τους γονείς οι οποίοι έχουν τη θέληση και την αποφασιστικότητα να μάθουν ελληνικά. Πιστεύω πως χρησιμοποιώντας τη γέφυρα των παιδιών μας που εδώ γεννήθηκαν και σπουδάζουν, μπορούμε κι εμείς οι γονείς να βελτιωθούμε στα ελληνικά και ύστερα να ενταχθούμε στην ελληνική κοινωνία. ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ; Προτού προτείνω τι μπορεί να γίνει, οφείλω να αναγνωρίσω τις προσπάθειες που έχουν γίνει στην βελτίωση της κατάσταση του μετανάστη σ αυτή τη χώρα. Είναι φως φανάρι ότι υπάρχουν βελτιώσεις ειδικά όταν κάνουμε σύγκριση με τις χείριστες συνθήκες τα προηγούμενα χρόνια. Όμως αυτές οι βελτιώσεις δεν φτάνουν, χρειάζονται άλλες βελτιώσεις έτσι ώστε να ενθαρρυνθεί ο μετανάστης να διαμένει στην Ελλάδα ομαλά. Τελειώνω με 4 προτάσεις: 1. ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΔΙΑΜΟΝΗΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. 2. ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΛΗΞΙΑΡΧΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΓΕΝΝΗΣΗΣ. 3. ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΟΥΝ ΟΙ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΩΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΝΤΑΞΗΣ. 4. ΝΑ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΘΟΥΝ ΟΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΕΚΜΑΘΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ (Εδώ μπορούν να δώσουν βοήθεια στις κοινότητες να διδάξουν τη γλώσσα στις κοινότητες τους όπως ξεκίνησε η κοινότητα της Σιέρα Λεόνε με τη βοήθεια του ΕΦΜ. Να μην αναγκάζονται πια οι μετανάστες να πηγαίνουν σε ιδιωτικά σχολεία ή μη αναγνωρισμένα). Αθήνα 6/7/2007 Ελληνικό Φόρουμ Μεταναστών Καγιού Λιγοπόρα Γενικός Γραμματέας τηςΤανζανικής κοινότητας στην Ελλάδα Κιν.: 6945347085 Email: kaygreko@yahoo.com Για το 10ο Διεθνές Συνέδριο: Μετανάστευση, Ελληνική ως Δεύτερη ή Ξένη Γλώσσα και Διαπολιτισμική Εκπαίδευση Συνεδριακό & Πολιτιστικό Κέντρο Πανεπιστημίου Πατρών 6 -8 Ιουλίου 2007 Πανεπιστήμιο Πατρών, Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης, Κέντρο Διαπολτισμικής Εκπαίδευσης